Bülent Tanör için…
 
Erdoğan Teziç
Bülent Tanör, kelimenin tam anlamı ile aramızdan « zamansız » ayrıldı. Meslek hayatının zor günlerinde olduğu gibi, rahatsızlığı döneminde de, kendi­sine karşı yapılan yersiz davranışlara direnebilme gücünü eksiltmedi. Günlük yaşayışında ve çalışmalarında da hiç bir mazeretin arkasına sığınmadı. Hangi koşulda olursa olsun, belirlediği hedeflere ulaşmadaki kararlılığı ile etrafında­kilere de örnekti. Davranışları ve kendini ifade biçimi ile bir topluluk içinde hemen ilgi odağı olurdu.
Bir hukukçuydu Bülent Tanör; ama onun Anayasa hukukçusu olarak kullandığı yöntemler, uğraş alanının özellikleriyle de örtüşmekteydi. Şöyle ki, bir hukukçu olarak, öncelikle yürürlükteki kuralları açıklamak, yorumlamak, bunları olaylarla karşılaştırıp aralarında bağlantı kurarak, mahkeme kararlarını (içtihatları) da dikkate almak suretiyle hukuki yöntemi hiç ihmal etmedi. Bu açıdan, « Siyasi Düşünce Hürriyeti ve 1961 Anayasası », « Türkiye’nin İnsan Hakları Sorunu » ile TÜSİAD’a hazırlamış olduğu « Türkiye’de Demokratik­leşme Perspektifleri » başlıklı çalışmaları ve nihayet « 1982 Anayasasına göre Türk Anayasa Hukuku » (N. Yüzbaşıoğlu ile ortaklaşa) kitapları yönteminin belirgin örnekleridir.
Anayasa Hukukumuza önemli katkıları olan « Osmanlı- Türk Anayasal Gelişmeleri » ile « Türkiye’de Kongre İktidarları » başlıklı yayınlarında, ülke­mizdeki anayasacılık hareketlerini incelerken, tarihi ve siyasi olguları esas ala­rak, siyaset bilimi yöntemi ile genel sonuçlara ulaşmıştır. « Türkiye’de Kongre İktidarları » kitabı, bağımsızlık savaşı sonrasında yeni kurulan « Ulus-Dev­let »’in, ya da Mustafa Kemal’in « en büyük eserim » dediği Cumhuriyetimi­zin, demokratik bir süreçte kurulup kurulmadığı tartışmalarına da önemli öl­çüde açıklık getirmektedir.
İnsanı insan yapan değerlerle donanmıştı Bülent Tanör. Çok yönlü ve renkli kişiliği ile de adını unutturmayacak seçkin biriydi. Üniversite camiası­nın aralarından ayrılan meslekdaşlarına vefa duygularının bir ifadesi olarak « Armağan » diye adlandırılan kitap çıkarmaları, o kimseyi bir anlamda ölüm­süzleştirmektedir. Bülent Tanör bunu ziyadesiyle hak edenlerdendir. Bu vesile ile « Armağan »’a katkıda bulunanlara, hazırlanmasında ve yayımında emeği geçenlere şükranlarımı sunarım. Bülent’i her gün artan bir hasretle anıyorum.